yerə.
Görür müharibə bütün evləri dağıdıb, insanlar ölüb. On-on beş yetim uşaq yolun qırağında ac-yalavac qalıb. Kişi onları götürüb qayıdır evə
Kişi onları götürüb qayıdır evə. Varlı olduğundan uşaqları özü saxlayır. Həyat təcrübəsindən, oxuduğu kitablardan uşaqlara həyatı öyrədir. Onun şagirdləri də onu çox istəyir. Beləcə də uzun illər keçir. Kişi lap qocalıb əldən düşür. Yaşı yüzə çatanda şagirdlərini yanına çağırıb deyir.
-Ey mənim əziz balalarım. Cavanlıqda mənim bir arzum var idi. Mən dənizi görmək istəyirdim. Amma bilmirdim dəniz haradadır. Bizim kəndimizdən də üç yol gedirdi, mən bu yolların hamısını getdim amma heç biri dənizə çıxmadı. Mən başa düşdüm ki, dəniz yoxdu. Bu insanların uydurmasıdır. Bunu eşidən şagirdlər deyilər:
- Yox ata, dəniz insanların uydurması deyil. O doğrudan da var. Bizim kəndimiz kiçik bir adada yerləşir. Və həmin üç yolun üçü də dənizə gedir. Sadəcə sən o yollardan birini, heç olmasa birini axıra kimi getməli idin..

Şərh yazan hələ ki, olmayıb. İlk yazan sən ol.