dəfələrlə düzünü demək istədim, bacarmadım. İndi ölürəm və qorxmağa çarəm yoxdur. Həqiqət budur. Mən duzlu qəhvə sevmirəm. Çox qəribə və iyrənc bir dadı var. Amma evləndiyimiz gündən bəri hər gün duzlu qəhvə içdim və zərrə qədər peşmanlıq duymadım. Bütün xoşbəxtliyimi bu duzlu qəhvəyə borcluyam.»
Yaşlı qadın məktubu göz yaşları ilə islatdı.
Günün birində nəvəsi «Nənə, qəhvəyə duz töksəm necə dadar?» soruşduğunda, gözləri nəmləndi və "Çox şirin" dedi.