Ellerini tutmadan, hiss etdiyim o istiliyi özlədim... Səninlə olarkən o içdən gülüşlərini özlədim, gözlərinə baxmağı özlədim... Mənə hirslənməni və hətta mənə qıcıqlanmağını özlədim... Sənə inad etdiyim hər şeyə qarşılıq, qısa müddət sonra o sakit gülüşünü özlədim... Yanında özümü uşaq hiss etdirəni özlədim... Qısaca səni özlədim mən... Sənə baxarkən gülümsəməyi, mənə həyatda azca ümid verən səni... Bir nəfəs kimi izlənməmi özlədim... Gözlərini... Gözlərin üçün çox darıxdım... Mənə olan güvənini, sədaqətini çox özlədim... İçimdə həbs etdiyim sözləri anlamağını və qarşılığında sənin söylədiklərinin yanında heç olduğunu görməyi özlədim... Hər gün bir-birimizi görmək üçün tələsməklərimizi, həm də bir-birimizdən qaçışlarımızı özlədim... Qısaca səni özlədim mən… Bax bu gün yenə hər şeyə istiqamət verə bildim… Amma duyğularıma söz keçirməyi bacara bilmədim yenə… Özlədim səni…

Şərh yazan hələ ki, olmayıb. İlk yazan sən ol.