Sonunun gelmesinden qorxdugum romanin sonunu ozum getirdim.Oxuyarken suallara baslayan,vergullerle davam eden,noqtesini ise ozum getirdiyim eser idin.Konul evimin ta basinda durarken indi ise seni o evin qapisinin kenarinda gorurem.En yuksek iken,en asagilara enmeyi sen secdin.Bunu nece bacardin bilmirem.Senin bir zaman gezdiyin torpaqda yeriyen men.Indi ise o yerlerde surunen sen
*
.Bir vaxtlar o gozlerde olum bele sirin iken,indi sirin olan heyatda menasizdi.Dusunurem de senmiydin meni inciden,yoxsa menem ozumu
*
inciden.Senmiydin meni heyatdan bezdiren,yoxsa menmiydim menasiz heyatdan getmek ucun seni behane eden.Senmiydin mene dunyani ag-qara gorseden,yoxsa menmiydim rengli dunyani ag-qara goren.Senmiydin gunduzlerimi gece eyleyen,yoxsa menmiydim geceleri sevdiyim ucun gunduzleri gormeyen.Bilmirdim senmiydin,yoxsa men,mene her seyden el uzduren.
Amma cox sag ol,sag ol ki,sen icimdeki seni mendende tez oldurdun ve senden son isteyim geriye donme,menim ucun olmusen bir daha olme.Ah bilirsen canim menim boyuk sevgim o senlik deyil,seninkimisini bagislamaq bu da menlik deyil.
Sonda sen YOXLUGUNDA VAR OLAN,VARLIGINDA UNUDULAN biri idin.

Şərh yazan hələ ki, olmayıb. İlk yazan sən ol.