Bir oglanin canindan cox sevdiyi bir qiz vardi. Bir-birini heddinden cox sevirdiler. Her gun gorusurduler. Nehayet qerara aldilar ki, artiq aile aile heyati qurub qalan omurlerini birge kecirsinler. Nehayet nisan merasimi oldu. Bir muddet kecdikden sonar oglan is ucun sefere cixir. Her zaman elaqe saxlayib, gelecek heyatlarindan danisardilar. Yene bir axsam qizin telefonu zeng caldi. Qiz sevincek halda telefonu acid. Nisanlisi idi. Ele ilk cumlede “bagisla” kelmesini esitdi. “Men senin qelbinle oynamisam. Menim sene qarsi sevgi hissim olmayib. Daha meni gozleme. Xosbext ol. Bu qeder.” – deyib , desteyi asdi. Qiz hicqirtilar , goz yaslari icinde bogulurdu. Aglaya-aglaya daha da telefonu elinde sixdi. Divara soykenib Tanriya yalvarmaga basladi. “ niye bele etdin mene qarsi?” – deye sikayetlendi. Desteyin o biri terefinde oglan agridan qovrularaq , ne edeceyini bilmirdi. O qeza neticesinde her iki ayagini itirmisdi. Ve onun tek bir arzusu vardi. Sevdiyi xosbext olsun. Cox fikirlesenden sonra sevdiyine zeng etmisdi. Oglan iki ayagini itirse de seven qelbini itirmemisdi.